noktayı, bitişi algılayıp düzgün bir yere koymak gerekir. bitişi görmek değil sadece, ona inanmaktır noktalar.
yaşıyorsam üretiyorum. kelimeler, cümleler üretiyorum, anlamlar üretiyorum. fikirlerim değişiyor, insanların fikirlerini değiştiriyorum üreterek. hep hep üretiyorum. üretiyorsam öyleyse, düşünmeyi gerektiren bir hayatım, hayatlarım var. çünkü kalıcıyım, bir kez söyleyip üzebiliyor, mutlu edebiliyorum ve ne kadar unuturum, umursamam diyebilen insanlar olsak da unutmuyorum hiç. hep umursuyorum, ürettiğimin, ürettiklerinin kalıcılığının kanıtı da burada işte. benim için cümleler, yaptığım her şey, attığım her adım çalışmalarımın son hali, sunduğum şekli. sonucum, sonuncum bu.
açıklaması olan fotoğraflar düşünün. bilmem ne savaşında, bilmem nerede, hangi zamanda, ne için çekildiği altına not düşülmüş fotoğraflar. sonuç bu mudur? bir de altına notlar düşülmemiş fotoğraflar düşünün. ham, yalın. fotoğrafın içinde tarihini, ne için çekildiğini algılayabildiğimiz hatta nerede olduğunu biraz araştırarak ve kafa yorarak anlayabildiğimiz fotoğraflar. yoksa sonuç bu mudur?
anlamı hep taze ve sürekli kılan kafa yormaktır. sonuç budur.
sonuç, son çalışmada açıklamasız anlaşılabilir olabilmektir. cümlelerim, yaptıklarım, bir öncekine atıfla attığım her adım son çalışmamsa, son halimse iyi düşünmeliyim. kötüsünde de iyisinde de ne kadar netsem, son çalışmamda anlatabildiğim ne kadar iyiyse o kadar anlaşılabilirim. eksilerim, artılarım… son-uç…
